Schade Deutschland, alles ist vorbei !
Door: Boelie zelf...
Blijf op de hoogte en volg Geert Abel
08 Juli 2016 | Duitsland, München
De afgelopen dagen heb ik een verschillende keren terug moeten denken aan 1980. En om precies te zijn aan het EK Voetbal van 1980 in Italië. Even de situatie schetsen: Mijn vader wacht al maanden op een hartoperatie en ondergetekende wil niet deugen en is zojuist niet geheel vrijwillig van het Revius Lyceum in Doorn verwijderd. Mijn broer René gaat met 2 vrienden en zijn vrouw naar Oostenrijk op vakantie en heeft (vrijwillig?) besloten om mij, een verschrikkelijke teenager van 17 jaar, voor zo’n 3 weken mee te nemen. Mijn eerste buitenlandse vakantie die totaal verregende, maar dat terzijde. Dus wij met de auto op pad. Op doorreis door Deutschland overnachten wij ergens op een camping, precies op de avond dat West-Deutschland – Die Niederlande gespeeld wordt. Wij kunnen ergens op een klein zwart/wit TV-tje de wedstrijd zien tussen de Duitsers. Het wordt uiteindelijk 3-2 voor West-Deutschland en wij druipen na de wedstrijd met de staart tussen de benen af naar onze tenten. Nederland gaat na de groepsfase direct naar huis, en terecht. De finale (België-West-Deutschland) zien wij in Oostenrijk in een klein dorpje waar slechts één restaurant open is op zondag èn waar een TV staat. Als wij binnenkomen zijn alle zitplaatsen reeds door dikke Duitse vakantiegangers bezet en moeten wij met een staanplaats achter in de zaal genoegen nemen. Het wordt al snel 1-0 voor West-Deutschland en die Deutsche leute zijn “sehr frölich” en bestellen volop grote bieren... Het spreekt voor zich dat wij België van harte aanmoedigen. Dit tot groot ongenoegen van diezelfde Deutsche Mannschaft in het restaurant. En zeker als België diep in de tweede helft met een penalty de gelijkmaker scoort, is het onze beurt om het doelpunt uitgebreid te vieren en direct daarna luidruchtig bier te bestellen. Alle Duitsers zijn per direct geluidloos. De vraag van één van de zittende Duitsers kon niet uitblijven: “Sind euch Belgier?” Ons antwoord leek wel geregisseerd, maar was dat niet. In koor riepen wij: “Nein, Holländer !” De Duitsers begrepen oprecht niet waarom wij niet voor West-Duitsland waren. Voor Nederlanders behoeft dit geen verdere uitleg. Maar natuurlijk: In de 88e minuut scoort Duitsland de winnende goal, de Duitser bestellen weer bier en schreeuwen en zingen dat het een lieve lust is. Wederom druipen wij na de wedstrijd via de zijdeur af… We schrijven 1980.
Nu precies 36 jaar (!) later vind ik mijzelf terug in München. De wedstrijd Duitsland-Frankrijk wordt gespeeld en wordt natuurlijk LIVE uitgezonden op TV. Dit keer heeft Nederland de voorrondes niet eens overleefd. Letterlijk ‘op de hoek’ bij mijn hotel vind ik een ‘Imbiss’, zeg maar een volkse Bayern München kroeg, waar je ook typische Duitse lekkernijen kunt eten, zoals curry-wurst en Wiener Schitzel mit Pommes. Heurluk ! Gisteren had ik daar ook Portugal zien winnen, terwijl mijn sympathie bij Wales lag. Nu was het veel drukker in die kneipe en de meeste Duitsers waren (op z’n minst) reeds aangeschoten en uitgedost in Duitse voetbalshirts, sjaals, vlaggen, etc. Ik nam mijn plaats aan de bar in met een goed uitzicht op de HD-TV. Een paar gasten herkenden mij van gisteren en begroeten mij vriendelijk, zoals drinkebroers dat plegen te doen. Ze vinden het blijkbaar erg leuk dat ik terug ben gekomen voor deze wedstrijd. Mij wordt van vele kanten gezegd dat ik meer dan welkom ben, en dat voelt ook oprecht zo. Ik zeg dat ik uit Peru kom en dat ik voor BMW werk. Te midden van alle hoofdkantoren van BMW hier wordt dat laatste voetstoots aangenomen. Om de Duitse lachers NIET op mijn hand te krijgen verzwijg ik maar dat ik eigenlijk uit Holland kom. Ik denk terug aan 1980 en moet een beetje in mezelf lachen. Iets wat ik me toen onmogelijk kon voorstellen is nu toch het geval: Ik ben voor Duitsland. Ook wel TEGEN Frankrijk, maar vooral VOOR Duitsland. En hoor hoe opa spreekt: Wat 36 jaar met je kunnen doen…
Afijn, de wedstrijd begint en we zien een Italiaanse scheidsrechter de toss uitvoeren. Iedereen vraagt zich af hoe dit in godsnaam mogelijk is. En ik eerlijk gezegd ook. Als diezelfde arbiter kort voor rust een terechte (!) penalty geeft ontploft de kroeg. Wat Italië allemaal aan verwensingen toegeschreeuwd krijgt... Ik versta het niet allemaal, maar ik begrijp het des te beter. Het is natuurlijk bijzonder flauw, maar ik kan het niet helpen en het schiet in één keer door mijn hoofd: “Nou, dat was in 40-45 wel anders, hè?”. Zal het ooit nog eens mogelijk zijn om dit soort gedachten te verbannen uit mijn kop? Voor € 8,00 mag ik onbeperkt bratwurst en schnitzel van de BBQ mee-eten. Dat laat ik me geen twee keer zeggen. De schaal staat binnen handbereik op de bar, samen met de sauzen en de overheerlijke pasta-salade. Ik laat me niet kennen, en werk 4 bratwursten, 2 schnitzels en wat pasta-salade weg, tot grote tevredenheid van de vrouw achter de bar. De wedstrijd verloopt dramatisch voor de Duitsers en dus ook voor mij. In de tweede helft wordt het stiller en stiller. Als het tweede doelpunt voor de Fransen valt kun je een speld horen vallen. De kroegbaas heeft zoveel van zijn winst opgezopen, dat lopen hem moeilijk valt. Gelukkig neemt zijn vrouw (?) de kassa waar. Nog voor het einde van de wedstrijd is het publiek in de kroeg gehalveerd. En de rest neemt het verlies zoals het hoort: Met nog een bier. De dronken kroegbaas roept nog, met dubbele tong, dat wie zondag de finale wil zien, een ander lokaal moet vinden, want hier gaat de TV niet aan. Ik reken af, groet mijn nieuwe vrienden, en druip af naar mijn hotel, zo’n 50 meter verderop. Daar zie ik nog wat analyses van de wedstrijd op de Duitse TV. Ook op TV krijgt Italië de schuld, maar later moet men toch ook erkennen dat Frankrijk (helaas) beter was, of dat Duitsland beter had kunnen/moeten spelen, of dat Frankrijk gewoon meer geluk had.
De finale komende zondag zal mij gestolen worden. Frankrijk of Portugal, dat maakt mij dus niets uit. Beide voetballanden zijn voor mij even onsympathiek. De kans is niet groot dat ik ga kijken. Ik zit dan ergens in Noord Italië in de Dolomieten, dan kan ik daar direct even melden hoe de Duitsers nu over de Italianen denken. Ik heb het uit de eerste hand…
Nu precies 36 jaar (!) later vind ik mijzelf terug in München. De wedstrijd Duitsland-Frankrijk wordt gespeeld en wordt natuurlijk LIVE uitgezonden op TV. Dit keer heeft Nederland de voorrondes niet eens overleefd. Letterlijk ‘op de hoek’ bij mijn hotel vind ik een ‘Imbiss’, zeg maar een volkse Bayern München kroeg, waar je ook typische Duitse lekkernijen kunt eten, zoals curry-wurst en Wiener Schitzel mit Pommes. Heurluk ! Gisteren had ik daar ook Portugal zien winnen, terwijl mijn sympathie bij Wales lag. Nu was het veel drukker in die kneipe en de meeste Duitsers waren (op z’n minst) reeds aangeschoten en uitgedost in Duitse voetbalshirts, sjaals, vlaggen, etc. Ik nam mijn plaats aan de bar in met een goed uitzicht op de HD-TV. Een paar gasten herkenden mij van gisteren en begroeten mij vriendelijk, zoals drinkebroers dat plegen te doen. Ze vinden het blijkbaar erg leuk dat ik terug ben gekomen voor deze wedstrijd. Mij wordt van vele kanten gezegd dat ik meer dan welkom ben, en dat voelt ook oprecht zo. Ik zeg dat ik uit Peru kom en dat ik voor BMW werk. Te midden van alle hoofdkantoren van BMW hier wordt dat laatste voetstoots aangenomen. Om de Duitse lachers NIET op mijn hand te krijgen verzwijg ik maar dat ik eigenlijk uit Holland kom. Ik denk terug aan 1980 en moet een beetje in mezelf lachen. Iets wat ik me toen onmogelijk kon voorstellen is nu toch het geval: Ik ben voor Duitsland. Ook wel TEGEN Frankrijk, maar vooral VOOR Duitsland. En hoor hoe opa spreekt: Wat 36 jaar met je kunnen doen…
Afijn, de wedstrijd begint en we zien een Italiaanse scheidsrechter de toss uitvoeren. Iedereen vraagt zich af hoe dit in godsnaam mogelijk is. En ik eerlijk gezegd ook. Als diezelfde arbiter kort voor rust een terechte (!) penalty geeft ontploft de kroeg. Wat Italië allemaal aan verwensingen toegeschreeuwd krijgt... Ik versta het niet allemaal, maar ik begrijp het des te beter. Het is natuurlijk bijzonder flauw, maar ik kan het niet helpen en het schiet in één keer door mijn hoofd: “Nou, dat was in 40-45 wel anders, hè?”. Zal het ooit nog eens mogelijk zijn om dit soort gedachten te verbannen uit mijn kop? Voor € 8,00 mag ik onbeperkt bratwurst en schnitzel van de BBQ mee-eten. Dat laat ik me geen twee keer zeggen. De schaal staat binnen handbereik op de bar, samen met de sauzen en de overheerlijke pasta-salade. Ik laat me niet kennen, en werk 4 bratwursten, 2 schnitzels en wat pasta-salade weg, tot grote tevredenheid van de vrouw achter de bar. De wedstrijd verloopt dramatisch voor de Duitsers en dus ook voor mij. In de tweede helft wordt het stiller en stiller. Als het tweede doelpunt voor de Fransen valt kun je een speld horen vallen. De kroegbaas heeft zoveel van zijn winst opgezopen, dat lopen hem moeilijk valt. Gelukkig neemt zijn vrouw (?) de kassa waar. Nog voor het einde van de wedstrijd is het publiek in de kroeg gehalveerd. En de rest neemt het verlies zoals het hoort: Met nog een bier. De dronken kroegbaas roept nog, met dubbele tong, dat wie zondag de finale wil zien, een ander lokaal moet vinden, want hier gaat de TV niet aan. Ik reken af, groet mijn nieuwe vrienden, en druip af naar mijn hotel, zo’n 50 meter verderop. Daar zie ik nog wat analyses van de wedstrijd op de Duitse TV. Ook op TV krijgt Italië de schuld, maar later moet men toch ook erkennen dat Frankrijk (helaas) beter was, of dat Duitsland beter had kunnen/moeten spelen, of dat Frankrijk gewoon meer geluk had.
De finale komende zondag zal mij gestolen worden. Frankrijk of Portugal, dat maakt mij dus niets uit. Beide voetballanden zijn voor mij even onsympathiek. De kans is niet groot dat ik ga kijken. Ik zit dan ergens in Noord Italië in de Dolomieten, dan kan ik daar direct even melden hoe de Duitsers nu over de Italianen denken. Ik heb het uit de eerste hand…
-
08 Juli 2016 - 07:24
Cock:
Mooi verhaal zo even te lezen bij het ontbijt in plaats van alle ellende in de wereld in het AD! -
08 Juli 2016 - 08:13
Marcella:
Geweldig stukje proza weer! Maar die Ronaldo gun ik het helemaal niet, dus dan maar Frankrijk....:(
-
08 Juli 2016 - 08:12
Ferry:
Hey Geert,
Wat een prachtig verhaal weer! En zo doorspekt met details, detaisl van grote klasse en precisie, chapeau!
Een briljante zin wil ik hier noemen, ter Lerinck ende Vermaeck: De kroegbaas heeft zoveel van zijn winst opgezopen, dat lopen hem moeilijk valt.
groetjes
Ferry -
08 Juli 2016 - 09:24
Peerke:
Scherp opgemerkt Fer.
Ik geef geen bal om deze sport maar met 'onze' verslaggever wordt het toch weer leuk.
Tot gauw Geert. -
08 Juli 2016 - 12:04
Browning:
Ik zeg bundelen die hap, de nieuwe Reve is opgestaan!!
Greetz,
Ronald. -
08 Juli 2016 - 14:41
Atsr:
Leuk verhaal Geert Enne veel plezier in Italië. Afgelopen mei waren wij er ook en is goed bevallen met heerlijke wijnen en pasta etc.
Groet Atse
Viva La France -
08 Juli 2016 - 14:41
Atsr:
Leuk verhaal Geert Enne veel plezier in Italië. Afgelopen mei waren wij er ook en is goed bevallen met heerlijke wijnen en pasta etc.
Groet Atse
Viva La France -
08 Juli 2016 - 18:04
Willem:
Ik ben het helemaal met je eens! Wat ik vroeger nooit voor mogelijk had gehouden: ik was zwaar voor Duitsland!
Wat doe je in Europa op het moment. vakantie?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
